Menu
Geschiedenis NVU
Partijprogramma
Raad van Bestuur
Kringleiders
GJN
Demonstraties
Toespraken
Verkiezingen
Folders
Frisse Blik
Scholingsartikelen
Vaderlandse geschiedenis
Wij Europa
Striptekeningen
Donaties en betalingen
Links-radicaal in beeld
VERSLAG VORMINGSAVOND: DE HISTORISCHE WAARHEID!
30 JANUARI 2016 ANTWERPEN - VLAANDEREN
Beste volksgenoten,
Bij deze in het kort samengevat waarover ik heb gesproken op 30 januari in Vlaanderen Antwerpen. Aangezien ik altijd uit het hoofd spreek heb ik de belangrijkste punten proberen samen te vatten. Deze avond had als thema de historische waarheid. Ik wil onze Vlaamse kringleider Brabant Chris Berteryan nogmaals hartelijk danken voor de gastvrijheid en het gezellige klimaat waarmee wij werden ontvangen. Naast mij zelf sprak ook nog een Noorse kameraad Morton en Chris Berteryan.
Samengevatte toespraak Constant Kusters partijleider Nederlandse Volks-Unie (NVU)
Beste Vlamingen, Nederlanders, volksgenoten van de Dietse Stam,
Mij is gevraagd om vandaag te spreken over de ellende die is aangedaan door de geallieerden of wel de Russen en de Anglo-Amerikaanse bezetters tegen de Duitse bevolking en militairen aan het einde van de 2e wereldoorlog er daarna.
Schoolboekjes
In de schoolboekjes van de kinderen in Vlaanderen en Nederland spreekt men nagenoeg alleen over het leed wat de joden is aangedaan in de oorlog. Men vergeet te vermelden wat er bijvoorbeeld is gebeurd bij de vrouwen in Duitsland, zij waren vogelvrij verklaard voor de Russische militairen. Wat inhield dat Duitse vrouwen zijn verkracht en dat daarvoor geen enkele Russische soldaat is aangeklaagd of veroordeeld. Schoolboeken voor de kinderen van nu zijn gemaakt ter balseming voor de ziel om die klaar te stomen voor de multiculturele samenleving i.p.v. een volksgemeenschap!
Verkrachtingen Duitse, e.a. vrouwen
De laatste weken van de oorlog werden ook gekenmerkt door een enorm aantal verkrachtingen. Voor leden van het Russische Rode Leger waren vooral Duitse vrouwen vogelvrij. Afgrijselijke voorbeelden van soms massale verkrachtingen en de merkwaardige voorkeur om uit een groep vrouwen er één uit te kiezen die vervolgens alle kameraden over zich heen kreeg.
In heel Duitsland werden naar schatting twee miljoen vrouwen het slachtoffer en in Hongarije tussen de 50.000 en 200.000. Franse koloniale troepen werden in Zuid-Duitsland bijzonder berucht. In het Duitse Tübingen werden meisjes van twaalf en vrouwen van zeventig verkracht door Marokkaanse troepen. Het Amerikaanse leger wordt ervan beschuldigd in Noord-Afrika en West-Europa wel 17.000 vrouwen verkracht te hebben; waar de troepen als ‘bevrijders’ kwamen was meer sprake van vrijwilligheid. Tot 1948 bleven vrouwen in een groot deel van door de Sovjet-Unie bezette gebieden vogelvrij. (1)
Historische onthullingen vinden vaak al plaats voordat zij de kwalificatie ’historisch’ toegekend krijgen. Een schrijver van naam, een gezaghebbende uitgever en de tijdgeest zijn nodig om de publieke opinie rijp te maken. Inderdaad is dan ’het zwijgen voorbij’ zoals bij de massaverkrachtingen door Sovjetmilitairen aan het einde van WO II. Maar dat heeft meer te maken met de doofheid van de publieke opinie dan met het zwijgen van onderzoekers en auteurs. In 1992 publiceerden Helke Sander, Barbara Johr en anderen in ’Befreier und Befreite. Krieg, Vergewaltigungen, Kinder’, uitgegeven bij Kunstmann te München, een omvattende studie naar de verkrachtingen op grond van de tienduizenden getuigenverslagen en slachtoffergetuigenissen in het Bundesarchiv en van ziekenhuisstatistieken. Zij becijferden dat tussen de herfst van 1944 en de zomer van 1946 twee miljoen vrouwen alleen al in Duitsland door militairen van het vier miljoen manschappen omvattende Sovjetleger werden verkracht. Verkrachtingen waren ook algemeen in andere door de Sovjet-Unie bevrijde staten, met name in Hongarije en Roemenië. Slachtoffers werden Duitse vrouwen maar ook vrouwen die in Arbeitslager en concentratiekampen gevangen zaten, zoals Nederlandse vrouwen in Ravensbrück. De verkrachting vond vaak in gangrapes plaats en 240.000 vrouwen hebben er het leven bij gelaten: vermoord of aan de gevolgen gestorven en ook doordat zij zichzelf het leven benamen. 600.000 zwangere vrouwen ondergingen abortus, in ziekenhuizen die zich in deze ’anarchistische’ jaren niet aan het strafwettelijke verbod op zwangerschapsonderbreking hielden. 300.000 vrouwen voldroegen hun zwangerschap en daaruit werden de Russenkinder geboren. Ter vergelijking moet vermeld worden dat bijna 70.000 kinderen in deze jaren als vader een militair van de westelijke geallieerde bezettingstroepen hadden, maar massaverkrachtingen kwamen in de westelijke bezettingszones niet voor. (2)
Kameraad van de Waffen SS
Een kameraad en partijgenoot van de NVU die in de oorlog als Waffen SS-er diende bij divisie Wiking vertelde mij toen hij nog leefde dat aan het Oostfront op verkrachting door soldaten van de Waffen SS de doodstraf stond, dit werd voltrokken door standrechtelijke executie van de soldaat ter plaatse. Hij heeft het meegemaakt dat Russische vrouwen de soldaten aanwezen die verdacht werden van verkrachting en dan de soldaat zonder proces werd doodgeschoten! Maar dit lokte uit dat de Russische vrouwen hier misbruik van begonnen te maken en Waffen SS-ers aanwezen die er helemaal niets mee te doen hadden. Hiermee geef ik aan de moreel van het Duitse leger, gezien het feit dat contacten met niet-Arische vrouwen bij de Waffen SS en het Duitse leger ten strengste verboden was en tegen verkrachting opgetreden werd. Bij de Wehrmacht leidde verkrachting tot rechtszaken en dat dientengevolge de soldaten in kwestie ook daadwerkelijk straf kregen.
Bombardementen “holocaust”
Wat men ook dient te weten is de misdadige bombardementen-holocaust o.l.v. in mijn ogen de oorlogsmisdadiger Bomber Harris, waar nota bene een standbeeld voor opgericht is. Het boek De Brand geschreven door Jorg Friedrich, klaagt op niet mis te verstane wijze de tactiek van 'moral bombing' van de Amerikanen en de Britten aan. Duitsland moest branden, het moreel van de bevolking moest gebroken worden zodat ze zich tegen Hitler zouden keren. Er werd begonnen met steden van meer dan 100.000 inwoners systematisch, en voortdurend te bombarderen. Er lag een heel plan aan ten grondslag, een soort wetenschap, hoe je het best kon bombarderen om een vuurstorm op te wekken. Als dat lukte kreeg je een zo hoog mogelijk aantal slachtoffers. Na de eerste bommenregen kwam een volgende, of brandbommen met een ontstekingsmechanisme dat dan later pas afging. En na die eerste lading was dan de zuurstof op in de schuilkelders en stikten mensen. Of de temperatuur liep door de vuurstorm zo hoog op dat mensen werden gekookt of gebraden in hun schuilplaatsen. En dit gebeurde dus op woongebieden, niet per se op industriële of militaire doelen, doelbewust. Dat mag je gerust misdadig noemen.
In het boek wordt duidelijk dat nadat de grote steden al plat waren gegooid, en de geallieerden al duidelijk aan de winnende hand waren, gewoon werd door gebombardeerd op kleinere steden, vaak zonder enige strategische waarde. Vernietigen om het vernietigen. Duitsland moest kapot, de burgers moesten boeten.
Er zijn met al die bombardementen relatief weinig slachtoffers gevallen, dat is wel bijzonder. Dat heeft te maken met de uitstekende Duitse interne hulpverlening. Het Derde Rijk zorgde juist gedurende de oorlogsjaren voor zoveel mogelijk schuilplaatsen voor de burgerbevolking. Er was een heel ambtelijk apparaat waar je kon aangeven wat je verloren had en daar kreeg je zelfs tegoedbonnen voor. Wat wel grotendeels verloren ging waren de oude binnensteden, kunstschatten, prachtige kerken, cultureel erfgoed. Juist de oude binnensteden met gebouwen met houten balken en gebinten, met het vakwerk, in een fijnmazig stratenpatroon was uiterst geschikt om een vuurstorm op te wekken. (3)
Een bizar hoogtepunt is natuurlijk het bombardement in Dresden waar ongelofelijk veel slachtoffers vielen! Men spreekt tussen de 30.000 en 300.000 slachtoffers de waarheid zal ergens in het midden liggen hoeveel het er ook mogen zijn, zij zijn er niet meer om te mogen spreken!
Russische wreedheden
In juli 1944 stonden de Russen o.l.v. maarschalk Zjoekov al aan de grens van Oost-Pruisen, maar Stalin gaf de voorkeur aan het Poolse en het Balkan front. Op 17 augustus stak dan toch een Sovjet patrouille even die grens over. Vanaf 16 oktober volgde de invasie, die aanvankelijk zeer moeizaam en met veel verliezen gepaard ging. Maar het Rode Leger beschikte over miljoenen soldaten. Overal waar ze passeerden, namen ze weerwraak voor wat ze zelf geleden hadden. Stalin, die aan een delegatie uit Tsjecho-Slowakije toegaf dat ze meisjes en vrouwen misbruikten. En journalist Ilya Ehrenburg, die gelezen werd door miljoenen soldaten en burgers, schreef: “Als je op een dag geen Duitser doodt, is dat een verloren dag. Als je er één doodt, schiet dan nog een andere neer. Er is niets grappiger voor ons dan een stapel Duitse lijken”. Alexander Solzjenitsyn, toen officier in het Rode Leger, waagde het de Russische wreedheden tegenover Duitse vrouwen en kinderen te beschrijven. Hij werd meteen verbannen naar een werkkamp. Minstens 2 miljoen Duitse vrouwen en meisjes werden verkracht in de laatste maanden van de oorlog en in de eerste na de overwinning. Sommigen waren 12 à 13 jaar en werden niet door één soldaat, maar door een heel bataljon verkracht.
Verdrijvingen van 17 miljoen Duitsers van huis en haard
Miljoenen Duitsers werden verjaagd en hun bezittingen geplunderd. Vergelijk het maar met de massamoord op en de verdrijving van de christelijke Armeniërs door de Turken in 1915 en met die van de Grieken op de kust van Turkije in 1922. Hier had de Griekse regering wel een fout gemaakt door haar poging om Istanboel te veroveren.
De wrede verdrijvingen van Duitsers uit Breslau, Sudetenland, Brno. Vaak mochten ze enkel hun handbagage meenemen en werden het dodenmarsen. Bij Pilsen en Karlsbad werden de Duitsers gewoon uitgemoord. Circa 30.000 Duitsers werden gedood door hun Tsjechische landgenoten en velen pleegden zelfmoord.
De mensen van Koblenz, het Rijn- en Ruhrgebied herinnerden zich nog de
Franse bezetting van de jaren ’20.
De Geallieerden stonden ook voor de vraag wat ze met Duitsland zouden doen. Het plan van Morgenthau was het meest drastisch : de fabrieken ontmantelen, het land omvormen tot een landbouwstaat die nooit meer zou kunnen oorlog voeren, de levensstandaard niet boven het overlevingsniveau uit laten komen. Blijkbaar was het plan ook in Duitsland bekend, want de Völkischer Beobachter, de krant van de NSDAP, schreef toen : Roosevelt en Churchill gaan akkoord met een Joods moordplan.
Gelukkig waren er ook Amerikanen met een andere mening, die zich verzetten tegen het idee van een spookterritorium met eeuwige armoede. Deze laatste strekking haalde het na de overwinning. Tegelijk kregen de militairen te horen dat ze niet mochten verbroederen met de vijand. Die politiek bleek onhoudbaar. Vanaf december 1946 werd trouwen met een Duitse vrouw toegelaten.
Uithongeren van Duitsers en krijgsgevangenen
Een vast onderdeel van de oorlog en van de bezetting daarna was de honger. De exodus van miljoenen Duitsers uit de oostelijke provincies droeg hiertoe bij.
De Geallieerden treurden niet om de ontberingen van de Duitsers en gebruikten uithongering aanvankelijk ook als straf. Generaal Clay, bevelhebber van de Amerikaanse zone, voorspelde al in juni 1945 dat Duitsland een extreem moeilijke winter zou krijgen, met veel koude en honger. Die koude en honger waren nodig om de Duitse bevolking te doen beseffen wat de gevolgen waren van de oorlog die zij veroorzaakt hadden. Montgomery deed dezelfde voorspelling voor de Britse zone. De Fransen en Russen zeiden niets, maar pasten het toe. Vooral de Duitse krijgsgevangenen ondervonden dit aan den lijve: ze werden gehuisvest in open lucht, kregen weinig en soms geen eten, werden vaak mishandeld. Gevolg: velen stierven of zagen er snel uit zoals de skeletten in de concentratiekampen. De bezetters hielden zich niet aan de conventies van Den Haag (1907) en Genève (1929). De Fransen kregen 740.000 Duitse krijgsgevangenen in hun kampen aan de Rijn. Bij hen lag het sterftecijfer hoger dan bij de Amerikanen en Britten. De laagste sterftegraad was bij de 380.000 Duitsers die in Amerikaanse kampen zaten.
Cijfers van het Duitse voedselverbruik: 2900 calorieën p.p.p.d. in 1939, nog boven 2000 tot de zomer van 1944,1050 in mei 1945, daarna tijdelijk 200 of 1/15° van 1939. Via de zwarte markt kwamen sommigen aan 400 calorieën (193-194). Vele meisjes, dakloos en werkloos, gingen om met soldaten van de vier bezetters om aan meer voedsel te raken. Nogal wat militairen hielden er seksueel overdraagbare ziekten aan over. 1946 en 1947 waren nog twee hongerjaren. Vele Duitsers konden niet overleven met 800 à 850 calorieën. In 1947 staakten en betoogden ca. 10.000 arbeiders in de Westelijke zones om meer eten te krijgen. Hun fysieke conditie ging zienderogen achteruit. In Engeland en in de VS ontstonden zelfs hulpcomités die voedsel inzamelden voor hun voormalige vijand. Dat was ook zo in België en Nederland, waar de “Spekpater”, Werenfried van Straten, Norbertijn in de abdij van Hongerloon, in 1947 een grootscheepse inzamelactie opzette voor de 17 miljoen verdreven Duitse vluchtelingen.
Slotbetoog
Waarom vertel en leer ik dit jullie allemaal kameraden, partijgenoten, volksgenoten. Om jullie te wapenen in geestelijk zin. Bij iedere kameraad die ik heb gesproken die gediend heeft bij de Waffen SS, en dat zijn er wat geweest de afgelopen 27 jaar dat ik politiek actief ben zei: ” Oorlog is verschrikkelijk en nooit meer oorlog a.u.b.”. Wij moeten leren van de militair verloren, maar ideologisch gewonnen oorlog. Jullie zijn de V1 en V2 raketten waarmee wij de democratie moeten bestoken in positieve zin. Kennis is macht en wapen je jezelf ermee. Ieder vermoord mens is er 1 teveel, of het nu een jood, Duitser, Vlaming, Fransman, Waal, Rus, Nederlander of Eskimo is. Wij moeten staan voor een wereldbeschouwelijke overtuiging van het goede volks-nationalisme voor een Europa der volkeren en vaderlanden! Ik geloof in de religie van het ras! Houzee!
(1) http://historiek.net/oorlog-ging-gruwelijk-door-na1945/43768/#.Vqs708fRZ2A
(2) http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/article/detail/1192813/2008/12/20/Duitse-vrouwen-verkracht.dhtml
(3) https://www.bol.com/nl/p/de-brand/1001004002058437/
(4) http://www.historien.nl/bezetting-duitsland-en-denazificatie/
Fremde Heimat Das Schicksal der Vertriebenen nach 1945 (Doku)
https://www.youtube.com/watch?v=rIXEU71Wt5o
https://www.youtube.com/watch?v=i31vnon2t0I
Constant Kusters.
31 januari 2016.