Onder de loep genomen:


Nederland meest bekende maoïsten

 

 

De vele kleine maoïstische groeperingen in Nederland tussen 1965 en 1980 waarvan de SP als enige succesvol zou blijken, hadden relatief veel leden die naderhand enige naam maakten. Een aantal van hen, zoals Jan Marijnissen maakt nu nog deel uit van de kern van de SP.

 

Andere hebben nooit bij de SP gezeten of zijn vertrokken. Zoals Joke van Ballegooijen, een arts, van 1969 tot 1981 lid van Marxistische Leninistisch Centrum Nederland (MLCN), Kommunistische Eenheidsbeweging Nederland (KEN), Kommunistische Partij Nederland (KPN) en SP, eerste arts van Ons Medisch Centrum (van de SP) en gemeenteraadslid in Oss. Frank Buijs, politicoloog, onderzocht islamterreur voor voormalig minister Rita Verdonk, lid van KEN van 1973 tot 1980. Bert Creemers, vooraanstaand PvdA-politicus in Rotterdam, in de jaren zeventig lid van de KEN. Lucien van Hoesel zat celstraf uit voor wapenbezit, later Groen Links en zij is inmiddels overleden. Vanaf 1969 was zij lid van de Rode Jeugd en Rode Hulp. Ludwina Janssen had zes jaar gevangenisstraf in Israël na training door Palestijnen, lid Rode Hulp in de jaren zeventig. Els Kuiper PvdA politicus in Rotterdam ex-lid van de KEN. Ton Lennaerts, rechter in Groningen, SP lid in Oss in de jaren zeventig. Paul Rosenmoller, Groen Links politicus, nu presentator en tv-interviewer onder andere huidige politici. Van 1974 tot 1982 lid van KEN en Groep Marxisten-Leninisten (GML). Lodewijk de Waal, ex-FNV voorzitter, was rond 1970 betrokken bij Rode Vlag, ex-CPN-ers die op Mao’s China koersten. Suzanne Weusten, lid hoofdredactie van de Volkskrant SP-lid in de jaren zeventig. Koos van Zomeren schrijver van 1970 tot 1975 lid van KEN, KPN en SP.

 

Vergeten sektarisch aartsvader en stalinist Daan Monjé
Oprichter van de SP

 

Oprichter van SP Daan Monjé bewaarde geld uit Peking in de ijskast. Voordat Jan Marijnissen de onbetwiste partijleider van de Socialistische Partij werd, werd dus die positie bekleed door Daan Monjé (1925-1986), die in 1972 de partij tevens had opgericht. Pijpfitter Monjé, die in de jaren vijftig in de toenmalige communistische DDR werkte was kaderlid van de communistische CPN in Rotterdam, maar kwam wegens zijn sympathie voor het China van Mao Zedong in 1964 in conflict met de Moskou georiënteerde CPN leiding en werd geroyeerd.

 

In overleg met de Chinese ambassade richtte Monjé een maoïstische splinter op en reisde naar China, waar hij lid werd van Mao’s Rode Garde. In januari 1967 nam hij deel aan het uitroepen van de communie in Shanghai (waarbij Rode Gardisten de macht in Shanghai overnamen met geweld en eigen bestuursorganen vormden). Net als andere maoïstische clubjes werden de initiatieven van Monjé door de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD), de voorloper van de AIVD, in de gaten gehouden en zelfs gesteund om de CPN te verzwakken. In 1970 vertrok Monjé weer naar China en kreeg daar tienduizenden dollars en mogelijk een bedrag ter waarde van omgerekend zo’n 180.000 euro steun toegezegd. Dat geld werd nadien in contanten bewaard in Rotterdam, naar verluidt in het vriesvak van Monjes ijskast. Ook bezat men US-dollars afkomstig uit Albanië (deze dateerden nog van 1944 en stonken vreselijk omdat de biljetten jarenlang onder de grond verstopt hadden gezeten).

 

Met de dollars zou de drukkerij in 1971 en in 1976 ook de aankoop van het huidige SP-partijpand in de Vijverhofstraat in Rotterdam mede zijn gefinancierd. Maar de partijfinanciën bleven duister en pas in de jaren na Monjé’s dood werd er een meer gangbare administratie ingevoerd.

 

Monjé was een fervente Mao-aanhanger. Van 1972 tot kort voor zijn dood leidde hij de toch al gedisciplineerde SP dictoriaal als een sekteleider. Hij introduceerde de van Mao geleende ‘massalijn’, die ondanks de vele veranderingen in de SP nooit is opgegeven, maar wel is getransformeerd. Dit door marketing in te zetten om de volkswil boven water te halen.

 

Midden jaren tachtig verzwakte Monjé’s positie. Hij verzette zich nog tegen de komst van Jan Marijnissen, de toenmalige lokale SP-leider uit Oss, die na Monjé’s dood de landelijke leiding zou overnemen. Monjé’s getrouwe SP afdelingsbesturen in Overijssel werden vervolgens geroyeerd. De vriendenkring van Daan Monjé in Hengelo, Almelo en Enschede waren in 1992 en 1993 in openlijke ‘oorlog’ met de landelijke SP leiding om het bezit van het partijkantoor in Hengelo te komen. Dit werd uiteindelijk een juridisch conflict. Monjé is door de huidige SP nagenoeg weggeschreven uit de partijgeschiedenis.

 


                              
 


                              Werkgroep links-fascisten.